Mieszkając w Radrużu, podjęła się opieki nad lokalnym dziedzictwem kulturowym, w tym przede wszystkim nad cerkwią św. Paraskewy, której była strażniczką jeszcze na długo przed tym, zanim związała się z naszym muzeum.

Zespół Cerkiewny był częścią Jej życia, podobnie jak wielu dawnych i obecnych mieszkańców Radruża. Jak nikt inny potrafiła opowiadać o cerkwi, barwnie, w charakterystyczny dla siebie sposób, włączając w to wątki z życia własnej i wielu innych radrużańskich rodzin, te tragiczne, jak i te, które przywołujemy dziś z uśmiechem na twarzy. To między innymi zasługą jej wieloletniej pracy i wysiłku jest to, że właśnie w Radrużu zachowało się Światowe Dziedzictwo UNESCO i Pomnik Historii, które napawa nas dziś dumą i jest wizytówką całego naszego regionu i całego Roztocza.