Wystawa „Mundur Żołnierza Polskiego. Od Konstytucji 3 Maja do Powstania Listopadowego”

Wystawa „Mundur Żołnierza Polskiego. Od Konstytucji 3 Maja do Powstania Listopadowego” dotyczy najpiękniejszego okresu w dziejach polskiego munduru wojskowego. Jednocześnie był to czas wyjątkowo dramatyczny w polskiej historii, związany z utratą niepodległości i zakończonymi klęską próbami jej odzyskania.

Nowożytny mundur wojskowy wziął swój początek w gwardiach monarszych, na dworach zachodnioeuropejskich. Początek XVIII w. to okres wprowadzenia w Polsce munduru wojskowego o dokładnie określonych detalach, wzorowanego na mundurze ogólnoeuropejskim (autorament cudzoziemski). W 1789 r. wprowadzono w całym wojsku polskim mundur o jednolitym kroju typu narodowego. W czasie wojny polsko – rosyjskiej w 1792 r. i Powstania Kościuszkowskiego w 1794 r. noszono w zasadzie mundur wzoru 1789 ( jedynie oddziały kosynierów ubrane były w swój codzienny ubiór – sukmany). Mundury Legionów Polskich we Włoszech i Legii Polskiej na służbie Francji nawiązywały barwą i krojem do mundurów z 1789 r. W czasach Księstwa Warszawskiego, przy dużym wpływie wzorów francuskich wspaniale rozwinięty, polski mundur niepozbawiony był cech fantazji i romantyzmu.

W dziejach polskiej wojskowości i polskiego munduru epoka między rokiem 1815 a 1830 zajmuje szczególne miejsce. W okresie pokoju w armii polskiej pod dowództwem Wielkiego Księcia Konstantego doszło do całkowitego prymatu munduru. W wojsku Królestwa wymieszały się tradycyjne elementy polskie

z wzorami czerpanymi z Francji i z wzorami rosyjskimi. Wszystko w świetnej proporcji, doprowadzone niemal do doskonałości. W okresie Powstania Listopadowego usunięte zostały częściowo rygorystyczne przepisy, nawiązano bardziej do tradycji narodowej wtedy także umundurowanie podporządkowane zostało nadrzędnym celom walki.

Prezentowane na wystawie eksponaty (mundury, broń, malarstwo, grafika) pochodzą ze zbiorów Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Wystawa będzie czynna od 19 kwietnia do końca września 2016 r.