Pamiętasz miła nasze kochanie
Poczęte było w słoneczną wiosnę
Przetrwało lato i wielkie rozstanie
Niezmiennie niosąc chwilę radosną
(Myśli moje dla Ciebie. Warszawa, maj 1987 r.)
W dniu 15 października 2016 r. przypada 40 rocznica śmierci Róży z Żółtowskich, Janowej Zamoyskiej, córki Andrzeja i Wandy z Czetwertyńskich. Zginęła w tragicznym wypadku samochodowym w Warszawie 15.X.1976r. 
Spoczywa w kryptach Katedry Zamojskiej obok swego męża, XVI ordynata, Jana Zamoyskiego. Od kilku lat, Róża i Jan Zamoyscy patronują naszemu Kołu Przewodników Terenowych PTTK w Zamościu. Wdzięczni za ten patronat, tym skromnym wspomnieniem przypominamy postać „Anioła Dobroci”, którym to imieniem do dzisiaj Zamojszczyzna nazywa Różę Zamoyską.
Aby prawdziwie kochać moja miła
Trzeba by miłość drugą miłość zbudziła
Jej myśl czy postać serce nam otworzy
Radość da życiu a smutki ukorzy.
To jest taka siła jak słońca pragnienie
Okaże piękno co da też cierpienie
Bo bez krzyżyków miłość prawdziwa
Nie będzie naszą, nie będzie żywa.
Dla Ciebie te myśli jak dębów korony
Które na wietrze składają ukłony.
(Z Tobą pod górę iść. Zwierzyniec. listopad 1981 r.)
Przy tej okazji publikujemy udostępnione ze zbiorów Muzeum Zamoyskiego w Zamościu dokumenty, tj. kopie wpisów do księgi gości Marii Potockiej w Zwierzyńcu. Dwukrotnie odnotowani są tam Róża i Jan Zamoyski: 14. X. 1936 r. i 6.V.1957 r. 
Wspominając Różę Zamoyską, chcemy także przybliżyć Jej postać w wierszach Jana Zamoyskiego.