Lotnisko Zamość-Mokre.

Przed 1933 r. w Polsce było 28 lotnisk cywilnych, wykończonych i oddanych do ruchu lotniczego. Wydano wówczas Album lotnisk polskich, który zawierał mapy lotnisk i ich opisy. Wydawnictwo służyło celom rozpowszechniania lotnictwa i stanowiło materiał pomocniczy dla rozwoju sportu i turystyki lotniczej w Polsce. W czasie opracowywania danych do albumu, w 1932 r. lotnisko w Zamościu na Mokrem było własnością Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. Jego położenie oznaczono w województwie lubelskim i powiecie zamojskim: na szerokości geograficznej 50 stopni 42′; długości geograficznej 23 stopni 12′; na wysokości 220 m n. p. m,; zboczenie magnetyczne O stopni 20′. Położone było na południowy zachód od Zamościa w odległości 4 km od centrum. Z północy ograniczała je droga gruntowa do wsi Wieprzec, dalej tor kolejowy Zawada-Zamość i szosa Szczebrzeszyn-Zamość. Z południa lotnisko graniczyło z Folwarkiem i wsią Mokre, od której przyjęło nazwę. Od zachodu graniczyło z polami ornymi, a ze wschodu z szosą do Żdanowa.

Do przeszkód dla lotniska zaliczono: z północy linię telegraficzną wzdłuż toru kolejowego oraz przewody wysokiego napięcia wzdłuż szosy. Ze wschodu do przeszkód należała linia telefoniczna wzdłuż szosy, a z południowego wschodu zabudowania folwarku i pojedyncze drzewa o wysokości 15 m. Nocą lotnisko nie było zaopatrzone w specjalne znaki sygnalizacyjne. Jedynym znakiem orientacyjnym było oświetlenie miasta z odległości ok 3,5 km w kierunku północno-wschodnim. Podano w albumie wymiary pola wzlotów: najmniejszy w kierunku NE-SW 580 m; największy w kierunku E-W 830 m. Nawierzchnię lotniska stanowił czarnoziem urodzajny na podglebiu gliniastym. Najlepsza do lądowania była część wschodnia. Materiały zaopatrzeniowe dla lotniska (smary, materiały pędne) składowano w mieście. Wodę dla potrzeb lotniska pobierano z Folwarku Mokre w odległości o,5 km.

Dla pasażerów lotniska pomieszczenia i restauracje oferowano w mieście. Podobne wskazanie było dla połączeń autobusowych z miastem (linia Szczebrzeszyn-Zamość). Zarząd lotniska mieścił się w Starostwie pod Nr 1. Urząd pocztowy i telegraficzny były oddalone od lotniska o 4,5 km. Stacja kolejowa znajdowała się w odległości 3,5 km, a posterunek meteorologiczny był w mieście, podobnie jak posterunek policji państwowej. Pomocy lekarskiej udzielało miasto Zamość. Najbliższy telefon znajdował się w Gminie Mokre w odległości o,5 km od lotniska. Dane na temat lotniska w Zamościu-Mokrem (opis i mapy) podano wg stanu na listopad 1932 r. Lotnisko posiadało nie oświetlony rękaw lotniczy, na wysokim maszcie, od strony torów kolejowych na odcinku Zamość-Zawada. Z innych znaków lotniczych na mapie oznaczono: .220 (wysokość nad poz. lotniska); nazwę miejscowości (w kole Zamość); T (nie oświetlone); granicę lotniska w kształcie trapezu (linia przerywana); pole wzlotów (linia czerwona ciągła).

opracowanie: Ewa Lisiecka
źródło:
  1. Atlas lotnisk polskich. wyd. Ministerstwo Komunikacji. Lotnictwo Cywilne. Warszawa 1933. Biblioteka Jagiellońska.
  2. Afisz z 21.05.1933 r. – Tydzień Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. CBN Polona.